دولت جاودان

حسین گل گلاب

حسین گل‌ گلاب در مرداد ۱۲۷۴ خورشیدی در تهران چشم بر جهان گشود. او ادیب، شاعر، نویسنده، موسیقی‌ دان، نوازنده، عکاس، مترجم، استاد دانشگاه و گیاه‌ شناس بود. پدرش ابوتراب خان مشهور به مهدی مصورالملک از نقاشان و عکاسان مشهور دوره قاجاریه بود که در نقاشی روی سنگ مهارت داشت.
حسین گل گلاب به زبان های فرانسه، انگلیسی، روسی، عربی و لاتین تسلط داشت و در زمینه معادل‌ یابی برای واژه‌های علمی از متخصصان فرهنگستان ایران بود. دکتر حسین گل‌گلاب سراینده سرود «ای ایران» است. بنا بر روایتی پس از جنگ جهانی دوم و اشغال ایران توسط قوای روس و انگلیس و امریکا در سال ۱۳۲۳، یک روز زمانی که حسین گل‌ گلاب از خیابان هدایت رد می‌شده‌ است، متوجه حرکات دور از نزاکت بعضی از سربازان خارجی با مردم می‌شود. به انجمن موسیقی ملی در خیابان هدایت (محله ولی‌آباد) می‌ رود و با ناراحتی این جریان را برای روح‌ الله خالقی تعریف می کند. خالقی بسیار متاثر می‌شود. این موضوع انگیزه‌ ای می‌شود تا خالقی آهنگی بسازد و حسین گل‌ گلاب شعرش را بنویسد. حاصل این همکاری سرود «ای ایران» است.
حسین گل گلاب در ۲۲ اسفند ۱۳۶۳ درگذشت و در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.

ای ایران

ای ایران، ای مرز پر گهر
ای خاکت سرچشمه هنر
دور از تو اندیشه بدان
پاینده مانی تو جاودان
ای دشمن ارتو سنگ خاره ای من آهنم
جان من فدای خاک پاک میهنم
مهر تو چون شد پیشه ام
دور از تو نیست اندیشه ام
در راه تو ، کی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما

سنگ کوهت دُر و گوهر است
خاک دشتت بهتر از زر است
مهرت از دل کی برون کنم
برگو بی مهر تو چون کنم
تا گردش جهان و دور آسمان بپاست
نور ایزدی همیشه رهنمای ماست
مهر تو چون شد پیشه ام
دور از تو نیست، اندیشه ام
در راه تو، کی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما

ایران، ای خرم بهشت من
روشن از تو سرنوشت من
گر آتش بارد به پیکرم
جز مهرت در دل نپرورم
از آب و خاک و مهر تو سرشته شد گلم
مهرت گر برون رود تهی شود دلم
مهر تو چون، شد پیشه ام
دور از تو نیست، اندیشه ام
در راه تو، کی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما