Normal
0
false
false
false
EN-US
X-NONE
FA
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:Arial;
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
حضرت صادق عليه السلام فرمود: به خدا سوگند على بن
ابى طالب عليه السلام تا روزى كه از اين دنيا رفت مال حرامى نخورد و هيچگاه بر سر
دو راهى-كه هر دو راه مورد خشنودى خدا باشد-قرار نگرفت مگر اينكه پر زحمتترين
آنها را برگزيد و هر حادثه مهمى كه براى پيامبر خدا پيش مى آمد-به دليل
اعتمادى كه به على داشت-از او كمك مى گرفت. و در ميان اين امت هيچ كس نتوانست
همانند على عليه السلام:راه پيامبر را-بى كم و كاست-طى كند و با اين همه تلاش و
كوشش همواره چون بيمناكان كار مى كرد،چشمى به بهشت و چشم ديگر بر آتش داشت،از سويى
اميدوار پاداش بهشت و از سوى ديگر هراسناك از كيفر آتش بود.